geduld wordt beloond...

Het wachten op de verlossende brief heeft even geduurd.
Ik heb hem nog niet fysiek in handen, maar hij staat wel al op mijn.rijnstate.nl

Ongeduldig als ik was, want nee afgelopen Vrijdag zat de brief nog niet bij de post, heb ik gelukkig online kunnen zien dat ik groen licht heb.

30 juli de pos ( pre operatieve screening), gevolgd door 6 weken info traject en medio september de operatie.

Wat een opluchting!!!!
Dat ik nu nog 4 maanden moeten wachten neem ik voor lief. Er staat een datum, er is een planning gemaakt, en daar wordt ik blij van.

Vanmorgen heb ik de grote stap gezet om een algemene app te versturen naar diegene waarvan ik vind dat ze het "moeten" weten.
Wat een liefde en begrip kreeg ik terug!!!!
Wat ontzettend fijn om te lezen dat (bijna) iedereen snapte wat ik bedoel, het fijn voor mij vinden en mij alle goeds en succes wensen.
Dat doet een mens goed.
Bang als ik was om negatieve reacties te krijgen.
Want ja, ik weet ook wel dat het niet niks is en dat ik levenslang heb.
Maar wat heb ik te verliezen?
Oké, ik kan straks minder eten en zal de rest van mijn leven vitamine pillen moeten slikken.
So what?

Nu heb ik ook levenslang;
Dagelijks pijn, geen conditie, niet lekker in mijn vel zitten, altijd de teleurstelling als iets niet past/lukt of wil door mijn overgewicht.

Altijd rekening houden met;
Hoe ziet men mij? Gaat dat wel passen? Gaat dat wel lukken?
Waar ga ik heen? Ben ik daar de dikste? Wat kan ik aan?
etc etc
En ik weet echt wel dat ik niet de dikste ben.
Maar moet dat?
Het is maar net hoe je jezelf ziet.
Het hangt in mijn hoofd en kleeft aan mijn lijf.
Voor mij genoeg ellende om daar nu eindelijk korte metten mee te maken.

Ik ga me de komende maanden geestelijk en lichamelijk op deze groot stap voorbereiden, en zal alle support met open armen ontvangen.