de eindstreep is in zicht....

Tja, als je een verhaal deelt op instagram en facebook waarin staat dat je 35 kg bent afgevallen, en daarin verwijst naar je blog, moet je ook een blog schrijven...

Een beetje de verkeerde volgorde, maar nu dan toch de blog.







Even teruglezend zag ik dat ik op 17 januari de -30 kg had bereikt.
Nu is het 19 februari en kan ik u melden dat het inmiddels -35 kg is.
Waar ik dacht dat het allemaal wat langzamer of helemaal niet meer ging, is er toch weer in precies een maand 5 kg af.
Als je elke dag (ja dat doe ik) op de weegschaal staat, en steeds ziet dat er slecht 1 of 2 onsjes af is, of zelfs iets erbij , of er gebeurt niks, dan zie je het geheel niet meer.
Maar als je dan zo terug kijkt wat het resultaat van een maand is, valt dat toch weer reuze mee.
5 kg in een maand is gewoon heel netjes. Niks te klagen dus.

Jammer genoeg heb ik nooit mijn omvang gemeten, maar dat het nu goed te zien is, is wel duidelijk.
Steeds meer mensen zeggen dat ze het wel heel duidelijk zien nu. Mag ook wel met -35kg 😏

Mijn moeder vroeg of ik alweer aan nieuwe kleding toe ben.
Ja, eigenlijk wel. Maar ik probeer het nog even uit te stellen.
De laatste keer dat ik helemaal los ben gegaan in een kledingzaak is zo'n 2 maanden geleden met een resultaat van -25 kg.
Dus ja, nu 10 kg verder wordt het eigenlijk wel weer tijd.
Ik heb nog maar 2 broeken ( een blauwe en zwarte spijkerbroek), die ik voornamelijk op mijn werk draag en thuis draag is zoveel mogelijk de jurken die ik in december heb gekocht.
De broeken zitten op mijn benen nog prima, maar in mijn taille veel te wijd. Omhoog houden met een riem dus.
De jurken zijn wat aan de wijde kant, maar ik denk dat ik het daar nog wel even mee vol kan houden tot het voorjaar.

Volgens de "monitor je gewicht" app, die berekent wanneer je je streefgewicht behaalt, ben ik half april klaar.
Dat wil zeggen, dan ben ik op een gewicht wat voor mij acceptabel is.
Volgens de bmi berekeningen zal ik daarna nog 5 a 10 kg moeten afvallen om netjes in een gezond bmi te zitten. Maar met mijn doel zit ik net tegen de bovengrens aan, en dat vind ik oke.

Waar ik wel bang voor ben, is de toekomst.
Ik hoor steeds vaker de verhalen van mensen die iemand, of meerdere mensen, kennen die na een aantal jaren weer flink zijn aangekomen.
Ik kan/wil/durf me er nog geen voorstelling van te maken, maar hou m'n hart vast.
Stel je voor dat ik over 5 jaar weer terug bij af ben..... Ik moet er niet aan denken.

Ik weet dat ik nu nog maar een fractie eet van wat ik voor mijn operatie op kon. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik nu nergens last van heb/krijg.
Ik kan alles eten, soms kan ik ergens ineens misselijk van worden, maar over het algemeen gaat alles goed.
Wat als mijn maag toch weer groter wordt en de porties worden langzaamaan ook weer groter????
Ik hoop maar dat ik dat op tijd in ga inzien en zelf aan de rem weet te trekken.

Dat ik nu niet meer op dieet ben klopt, maar het blijft een feit dat je levenslang hebt....

Terug in de stoptrein

Op 17 Januari bereikte ik het mooie getal van -30kg.
Wat een mijlpaal was dat!!!!

30kg in precies 4 maanden tijd, echt bijzonder.
Dat is een gemiddelde van 7.5kg per maand. 
      

Bij de NOK werd ook geconstateerd dat ik boven het gemiddelde zit.
Niet verontrustend, maar netjes net boven de bovenste lijn.

Dat het niet in dat tempo door kon denderen was natuurlijk wel te verwachten.
Ik zit nu dus weer rustig in de stoptrein ipv de intercity.
Sinds 17 januari is er (slechts) 3 kg af, en dat is ook nog steeds netjes.
Een kilo per week is mij voorheen, met wat voor dieet dan ook, ook nog nooit gelukt.

Dus hoe zuur het af en toe ook is om stil te staan, of zelfs een paar ons aan te komen (die er de volgende dag wel weer af zijn...), ik realiseer me nu echt wel hoeveel er al af is en van hoever ik gekomen ben.
De ene dag is dat onwerkelijk en snap ik er niks van, de volgende dag sta ik te dansen voor de spiegel.

De complimenten "je ziet er goed uit" blijven komen, maar blijven ook moeilijk te ontvangen.
Al die aandacht, en met name voor mijn lichaam die ik jaren verafschuwd heb, is echt moeilijk te handelen.

Maar vandaag sprak ik een (mannelijke) collega die constateerde dat het nu wel heel duidelijk te zien is dat ik zoveel kwijt was.
Dat was echt een oprecht compliment en voelde goed. Dankjewel W.
Niet dat ik denk dat de overige complimenten niet oprecht zijn, maar ze worden zo makkelijk gezegd.

Ook de vraag "hoeveel wil je er nog af hebben" en de opmerkingen "niet teveel hoor", "niet te doorslaan hoor" , komen steeds vaker.
Tja, hoeveel wil ik er nog af hebben? Hoeveel wil mijn lijf nog kwijt?
Ik weet het niet.
Ik denk dat als ik nu nog zo'n 10kg kwijt ben, dat ik het wel welletjes vind.
Maat 40/42 vind ik echt oke, voor mij hoeft het echt geen 36/38 te worden.
Maar ik heb het gewoon niet in de hand. Mijn lichaam stopt wanneer het wil, en dat kan bij 80kg zijn maar net zo goed doorgaan tot 65.
Ik zie wel.
Als ik merk dat het te ver gaat, ga ik hulp zoeken om op een gezonde manier te stabiliseren.
Maar zover ben ik voorlopig niet.

Over 16 weken ga ik voor de derde keer naar Bali.
Dat ik een hele nieuwe zomergarderobe nodig heb is wel zeker, dus ik hoop voor die tijd lekker een dagje met zus te shoppen .
Ook fijn dat ik nu ook een deel van mijn zomerkleding daar kan kopen.
De gemiddelde Balinees is klein en slank, dus plussize kleding kon ik daar voorheen niet vinden.

Eerst zien of ik de komende 16 weken nog 10kg kwijt raak....