Niet altijd rozengeur en manenschijn....

Om maar positief te beginnen;

Ik ben nog steeds blij dat ik vorig jaar de grote stap heb genomen om dit, nog grotere avontuur, aan te gaan.
De aanloop naar de operatie duurde (in mijn ogen) vreselijk lang, de operatie viel niet mee en het herstel nog minder.
3 dagen langer in het ziekenhuis gelegen dan "normaal" , en er best een tijd over gedaan om weer iets van energie terug te krijgen.

Maar terugkijkend op die tijd viel het echt wel mee, en zal ik het zo weer doen.
Ik zal het zeker niemand afraden, maar wel waarschuwen om er heel goed over na te denken.
Want nee, het is niet zomaar iets.
Je wereld staat echt wel even op z'n kop, en die komt niet meer in dezelfde positie terug.

Nog dagelijks zie ik de voordelen ervan in.
Ik heb nu weer meer energie, ik kan weer sporten, ik zit letterlijk en figuurlijk beter in mijn vel en mijn sociale leven heeft ook weer een boost gekregen.
Wat wil een mens nog meer?

Nou heb ik niet zo heel veel meer te wensen, maar mijn lijf blijkbaar wel.....
Omdat de bijeenkomst deze week, door het corona virus, niet door kon gaan, hebben we digitaal en telefonisch contact gehad met de kliniek.
Zo kreeg ik van de diëtist een checklist met 23 vragen om te kijken of ik van alles wel genoeg binnen krijg.
2 vragen hadden een positieve uitkomst. Dat waren de vragen of je wel de voorgeschreven vitamines inneemt.
Ja, die neem ik dagelijks braaf in.
In het begin was dat even zoeken naar het juiste moment (3x p dag calcium en 1x p dag multi vit.), maar na enige tijd is daar een goed ritme ingekomen.
Eerst dacht ik dat het handig was om voor het slapen de multi vit in te nemen, omdat het niet in combinatie met de calcium kan. Maar helaas kreeg ik daar 's nachts veel last van (buikpijn).
Nu weet ik dat ik deze het beste 's morgens na de maagbeschermer en voor het ontbijt kan innemen, dan heb ik nergens last van. De calcium kan ik daarna 3x over de dag verdelen.

Maar de overige 21 vragen scoorde dus niet goed, sterker nog; ik zat bij elke vraag zo'n beetje aan het minimum.
Ik heb direct overleg gehad met de diëtist, en zij heeft mij telefonisch de nodige tips gegeven om hiermee aan de slag te gaan.
Met mijn huidige eetpatroon is het duidelijk dat ik veel te weinig van alles binnen krijg.
We hebben het hier dan over eiwitten, koolhydraten, vetten, vezels en vocht.
Ik zal voor mezelf een nieuw eetschema moeten maken om te zorgen dat ik meer van dat alles binnen krijg.
Hoe, weet ik nog niet. Want naar mijn idee kan ik niet meer eten en drinken dan ik nu al doe.
Dat wordt puzzelen....

Dat mijn lichaam tegen deze tekorten in opstand komt is me nu ook duidelijk.
Mijn huid is bleek, mijn gezicht grauw en mijn haar is vreselijk aan het uitvallen.
In het begin viel de haaruitval nog niet zo op, maar nu krijg ik enorme dunne plekken die niet meer te verbergen zijn.
Ik had al geen volle bos, maar dat je nu mijn hoofdhuid duidelijk ziet vind ik echt vreselijk.
Het schijnt erbij te horen als je zo snel zoveel afvalt, het schijnt dat het uiteindelijk wel weer goed komt, maat toch....
En nieuw haar is niet zomaar even op de lengte die ik nu heb.

Ook heb ik afgelopen week contact gehad met de huisarts.
Voor de derde keer had ik een aanval van pijnscheuten in of net onder mijn maag.
De pijn kwam en ging, net als weeën, en kon zo'n 2 uur aanhouden.
Ik heb van haar extra maagbeschermers gekregen en goeie pijnstillers voor als het weer komt.
Kijken hoe dat gaat. Mocht het regelmatig terugkomen of ik krijg er andere klachten bij, dan moet ik direct weer contact opnemen en wordt er een echo of scan gemaakt om te kijken of het galstenen zijn.
Mocht dat het geval zijn, dan zal de galblaas eruit moeten....

Zo zie je maar, het is niet alleen maar positief.
Uiteraard zijn er mensen die er veel slechter aan toe zijn, maar voor mij was het deze week even weer met beide benen op de grond komen en beseffen dat een lichaam echt wel meer vraagt dan je soms denkt.

Vol verbazing blijven de cijfers zakken

Twee weken geleden zakte de broeken me van de kont af, dus besloot ik een goeie spijkerbroek te gaan kopen.
Maat 44 was te groot in mijn taille, maar op de benen zat ie nog wel goed.
42 durfde ik nog niet aan.
Ik ben voor de tussenmaat 33 gegaan, en die zat als gegoten!!!

Trots en blij heb ik er precies 2 weken van kunnen genieten....

Ja, ook deze zit alweer te ruim in de taille en rondom mijn heupen.



Dus, weer de stad in voor een andere spijkerbroek.
Uiteraard kan ik deze nog wel met een riem aan, maar echt mooi is het niet als hij te wijd rondom de heupen zit.
Ik naar mijn nieuwe favoriete winkel Nohra. Een leuke winkel met nog leukere, maar zeker ook betaalbare kleding. Ik was immers niet van plan om weer zo'n dure spijkerbroek te kopen voor een paar weken.
Vol spanning ben ik met maat 42 het pashokje ingegaan.
( de teleurstelling die ik de afgelopen jaren in de pashokjes heb ervaren, zit nog goed in mijn geheugen...)
Maar het ging goed. De broek ging makkelijk omhoog en de knoop en rits gingen zonder problemen dicht.
Maar na een tijdje door de winkel lopen, op zoek naar nog meer leuks, merkte ik dat ook deze broek los in de taille zat en ruim op de heupen.
mmmmm, het zal toch niet?????
Toch maar even voor de zekerheid een maat 40 proberen...
Whaaaaaaaaaa...... ook deze ging zonder problemen aan!!!!! En deze zat ook gewoon veel mooier aan de bovenkant.
Ik heb dus gewoon een spijkerbroek maat 40!!!!!

Trots en blij ben ik daarna nog op zoek gegaan naar een truitje.
Ik vond er een, en pakte hoopvol een L.
Zonder problemen ging hij aan, maar toen ik goed keek zag ik dat ook deze toch wat te groot was.
Een aansluitend model moet niet wijd zitten toch?
Ook hier weer vol spanning een maat kleiner geprobeerd.
En ook hier weer vol verbazing dat het als gegoten zat.
Een spijkerbroek maat 40 en een strak truitje maat M. Hoedan????
Ik snap er nog steeds niks van.


Vandaag, 18 Maart, is het precies een half jaar geleden dat ik geopereerd ben.
Gister was ik precies 39kg kwijt, maar helaas zat er vanmorgen weer een paar ons bij.
Ik maak me daar niet zo druk meer om, althans dat probeer ik. Ik weet dat het goed komt, ook al kan het soms toch nog frustreren.
Maar hé, 39 of 38.6 in 6 maanden is en blijft gewoon bizar.

Ik voel me goed, heb meer energie en ben nog altijd blij met deze keuze.
Hoeveel er nog afgaat de komende maanden gaan we zien, het zal zo tussen de 5 en 10kg zijn denk ik. We gaan het meemaken.

Nu we allemaal thuis zitten ivm het corona virus, ben ik vanmorgen maar eens in mijn kledingkast gedoken en heb alles wat te groot is eruit gehaald.
Ik schat dat het zo'n 10kg aan kleding was. 5 volle vuilniszakken!!!!
Twee daarvan kunnen rechtstreeks naar de container, de rest probeer ik op Vinted te verkopen.

Helaas is ook de bijeenkomst van de kliniek afgelast, dus moet ik nog langer wachten om mijn groep weer te zien.
Ik ben zo benieuwd hoe ze er allemaal uitzien.
Het is inmiddels alweer 2 maanden geleden, ik begin ze te missen....
Hopelijk kunnen we elkaar volgende maand weer bewonderen.
Tot die tijd blijven we gezellig appen 😃