bewegen en afkicken

Zo langzaamaan begin ik me geestelijk en lichamelijk (vooral dat) voor te bereiden op september.

Hier en daar voer ik wat gesprekken met mensen, soms vertel ik het iemand ( ik hang het nog niet aan de grote klok) en soms denk ik; bij jou hou ik wijselijk mijn mond 😉
Soms weet je gewoon van bepaalde personen wat voor reactie er komt, en daar zit ik niet altijd op te wachten.
Dus ik maak doelbewust mijn keuze hierin.
Uiteraard is deze blog openbaar, maar niet iedereen weet er van.

Ik merk gewoon dat het fijn is om mensen te spreken die mijn beslissing snappen en mij hierin steunen.
Er zijn uiteraard altijd mensen die denken dat het een lekkere makkelijke manier van afvallen is, maar dat is het zeker niet. Het zal een hulpmiddel zijn, meer niet.

Ik "loop" al 7,5 jaar bij de Weight Watchers, waarvan ik 7 jaar assistent van de coach ben.
In die 7 jaar ben ik zo'n 23 kg aangekomen!!!
Dat komt uiteraard niet door de WW, maar puur door mijn eigen gedrag en door mijn lijf wat niet meewerkt.
In die 7 jaar heb ik echt wel meerdere pogingen gedaan om af te vallen, maar steeds viel ik weer terug in oude gedrag.
Mijn coach heeft mij altijd door dik en dun gesteund, maar voor haar was het ook niet te doen om mij tot een gezond gewicht te laten afvallen. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Hoeveel support je ook krijgt.

Nu weet ik dat het beter is om voor de operatie nog zo'n 5kg af te vallen. Heeft iets met de lever te maken, en dat de chirurg er dan beter bij kan.
Maar hoe doe je dat?
Iedereen die in aanmerking komt voor een GBP, heeft bewezen dat hij of zij niet op eigen kracht zomaar even kan afvallen. Dus hoe gaan we dat nu dan doen?

Ik heb voor mezelf besloten om daar geen heisa van te maken, maar wel wat meer op mijn voeding en beweging te gaan letten.
Ik zal hier niet in detail treden over wat ik dan moet laten staan, maar ik merk wel dat het een soort afkick periode gaat worden. Zowel geestelijk als lichamelijk.
Waar ik gewend ben om op bepaalde dagen/momenten te snaaien/snoepen zoek ik nu naar iets gezonds.
En waar ik de laatste maanden gewend was om nauwelijks nog te bewegen, pak ik nu wat vaker de fiets en ga ik 's avonds wat vaker met mijn man een wandeling maken.
En dat zijn dingen die ik nu goed merk;
Onrust als ik iets wil eten, en spierpijn door het lopen.
Waar ik vorig jaar nog wekelijks met mijn vriendin zo'n 7 á 10km liep, kom ik nu net aan aan de 2 km om vervolgens hijgend en zwetend op de bank te ploffen.....
Werk aan de winkel dus!!!!

Nog een kleine 3 maanden voordat ik geopereerd word, hopelijk lukt het om voor die tijd 5 kg kwijt te raken.....💪

wat staat me allemaal te wachten????

Nu alles gepland staat kan ik niets anders doen dan wachten tot het 25 juli is.
De dag dat in ieder geval het voortraject met de groepsbijeenkomsten begint.

En wat doe je als je zolang moet wachten?
Info tot je nemen...

Soms verstandig, soms lastig.

Uiteraard is alle positieve info heel fijn.
Mensen die schrijven hoe goed ze zich voelen, hoeveel ze zijn afgevallen, hoeveel energie ze terug hebben. Mensen met diabetes die niet meer hoeven te spuiten.
Heerlijk om allemaal te lezen.
Het kan me dan ook niet snel genoeg September zijn 😜

Maaarrrrr....
Ook hier is het niet altijd rozengeur en maneschijn.
Zo lees ik over dumpings , te korten aan vitamines, haaruitval, nauwelijks kunnen eten...
AAAAAAHHHHHHH!!!!!

Dan komt toch af en toe de vraag om de hoek kijken , "waar begin ik aan"?

Ja, waar begin je aan?
Hopelijk begin ik aan een nieuw leven met een slanker lijf, meer energie en een positievere mindset.
Lekker kunnen bewegen zonder pijn.

Vandaag was het weer duidelijk dat er wat moet gebeuren.
Een fijne (korte) boswandeling met mijn man resulteerde weer in erg vermoeide benen en pijnlijke knieën. Waar mijn man liep te genieten van de heerlijke temperatuur, had ik weer het zweet op mijn rug staan. Totaal geen conditie dus.

Over 3 maanden word ik geopereerd.
Maar wat doe je tot die tijd?
Nog even lekker vreten? Nee, geen behoefte aan.
Alvast een beetje lijnen? Alweer?
Voorbereiden met minder eten? Geen idee.

Ik weet het even niet. Het verward mij.

Maar wat ik wel in de gaten heb, mijn man ( mijn steun en toeverlaat), is mij langzaamaan aan het voorbereiden.
Hij zal mij nooit verbieden om iets te eten ( heeft toch geen zin), maar ik hoor wel zo nu en dan een opmerking over gezonder en minder eten.
Hij staat 100% achter mijn besluit en wil ook zeker met mijn toekomstige eetpratroon mee doen.
Toen we het vanmorgen over mijn wandelplannen na Sept hadden, beloofde hij dat ik van hem een fitbit krijg!!!
Wat is het toch heerlijk om zo'n fijne man te hebben.
Schat, als je dit leest: Ik hou van je!!!!