laatste dagen

En zo zijn we ineens 10 dagen verder en hoef ik nog maar 3 nachtjes te slapen....

Mensen vragen mij nu of ik al zenuwachtig ben.

Ik weet het niet. Ik geloof niet dat het echt zenuwen zijn, maar ben wel gespannen. ( is dat hetzelfde?)

Een beetje dat gevoel wat je (ik) krijg voor een bijzondere vakantie.

Ik ben 2x naar Bali geweest, dat vergt toch wat meer voorbereiding dan bv een weekje Spanje.

Nog even dit en dat regelen. Heb ik alles klaar liggen? Wat moet er wel en wat moet er niet mee?

Zo ook nu. 

Woensdagochtend moet ik om 07.15 in het ziekenhuis zijn. Dat betekent dat ik echt alles voor die tijd klaar moet hebben.

Vanaf afgelopen donderdag bekruipt me al het gevoel van eigenlijk niks meer willen doen, nergens meer heen willen, geen verplichtingen meer willen hebben.

Maar juist vanaf die dag is mijn agenda volgepland.

3 vriendinnen die mij nog even wilden zien ( lieverds, ik kom gewoon terug hoor....)

Vrijdagochtend, Maandag de hele dag en Dinsdagochtend nog gewoon werken.

Donderdagmiddag kwam mijn vriendin bij mij, Vrijdagmiddag ging ik bij een vriendin theetje doen en Dinsdagmiddag ga ik met een vriendin lunchen.

Zaterdagavond had ik een feestje van een collega, en vandaag (zondag) doe ik niks!!!!

Donderdag begon ik erg tegen al deze afspraken op te zien en wilde het liefst alles afzeggen.

Maar trouw als ik ben doe ik dat niet.

En nu, achteraf, ben ik blij dat ik het niet gedaan heb.

Wat ik wilde (alleen thuis zijn met mijn boek of Netflix op de bank) is niet gelukt, maar daarvoor in de plaats had ik toch 3 hele gezellige afspraken, waardoor de tijd ook weer sneller is gegaan.

Wachten op de bank kan heel lang duren.....

Nu nog anderhalve dag werken en dan heerlijke lunchen. Zin in!!!!

Voor de eerste dagen na de operatie, wanneer ik alleen maar dik vloeibaar mag eten, heb ik vandeweek al wat soep van courgettes uit de tuin gemaakt.

Ook voor de dagen daarna liggen er al havermout muffins in de vriezer.

Verder heb ik pap en de nodige zuivel in huis gehaald, en verder zie ik wel wat ik die eerste dagen wel of niet naar binnen krijg.

De buurvrouw, waar ik al een half jaar de was voor doe , heeft ook al maatregelen genomen voor hun was. Daar heb ik dus ook geen zorgen meer om.

Rest mij nu alleen nog mijn tas voor woensdag in te pakken en geduldig deze laatste 3 dagen door te komen.

Toch wel gek dat het nu "ineens" deze week al zover is.

Zolang gewacht, zo vaak in spanning gezeten of ik wel "goed" gekeurd zou worden, en nu is er niets meer wat deze operatie in de weg staat.

Afkloppen dat ik niet ziek word, en ZEKER mijn bitje voor mijn slaapapneu niet vergeten!!!

Als ik die Woensdag niet bij me heb word ik naar huis gestuurd en gaat de operatie niet door....

Lieve mensen, wat fijn dat ik deze aanloop met jullie mocht/mag delen en dat jullie elke keer weer de moeite hebben genomen om mijn verhaal te lezen.

Dank daarvoor.

Lieve A... dankjewel voor je lieve kaartje. Ik ben zeker ook heel erg trots op jou. Het spijt me dat ik uiteindelijk eerder aan de beurt ben dan jij, maar ik weet zeker dat het bij jou ook allemaal goed gaat komen. Ik hou van jou, en wens je nog heel veel succes met de komende voorbereidingen.

Het schrijven heb ik als heel prettig ervaren, en het feit dat jullie meelezen vind ik echt heel fijn.

Betekent niet dat ik nu ga stoppen, maar ga na mijn operatie zeker verder.

De weg naar een nieuw begin zal nog even voortduren, want alleen de operatie zal mij niet helpen een slanker en gezonder lichaam te krijgen, daar is toch echt wel de nodige aanpassing en doorzettingsvermogen voor nodig.

Ik ga mijn best doen.