pijnlijk....

Dat ik, sinds ik weet dat ik in aanmerking kom voor de gbp, ben aangekomen, dat is wel duidelijk.

Om maar gewoon heel eerlijk te zijn;

Sinds Maart zit er 8kg extra aan mijn lijf!!!!

Ik zal niet zeggen dat ik niet weet waar dat door komt, maar ik geloof ook niet dat ik me totaal vol gevreten heb.

Voordat er bekend werd dat ik slaapapneu heb, kwam ik niet voor behandeling in aanmerking.

Mijn BMI was gewoon nog te laag, en ik mankeerde niets wat op de lijst stond van aandoeningen die meetellen.

Dat ik fibromyalgie heb, pijnlijke gewrichten en astma, dat telde allemaal niet mee.

De eerste keer dat ik bij een internist kwam, werd mij zelfs voorzichtig geadviseerd om de nodige kilo's aan te komen om zo toch in aanmerking te komen....

Dat was ik zeker niet van plan, ik zou ook niet weten hoe ik dat zal moeten doen.

Nu, 3 jaar later, zit ik nog niet aan het "gewenste" gewicht, maar kom ik dus door mijn slaapapneu wel in aanmerking.

Sinds ik dat weet, heb ik het lijnen los gelaten.

Dat wil niet zeggen dat ik helemaal losgeslagen ben, maar hou me totaal niet meer bezig met de lijn.

Best gek na 30 jaar.

Helaas ben ik daardoor ook in een vicieuze cirkel gekomen waar ik moeilijk uit kom;

Door niet meer te sporten is mijn conditie achteruit gegaan.

Door niet meer te bewegen (wandelen), zijn mijn spieren strammer geworden.

Door de toenemende pijn, blijf ik nog meer zitten.

Door het slechte slapen ben ik overdag steeds moeier aan het worden.

Door de vermoeidheid ben ik, denk ik, meer gaan eten. Op zoek naar energie.

Door dat eetpatroon ben ik weer aangekomen.

Door mijn gewichtstoename ben ik steeds meer in mijn schulp aan het kruipen.

Kortom: ik doe, wil, durf en ga steeds minder ondernemen.

Geestelijk is het nog redelijk te doen, maar ik merk wel dat het me steeds zwaarder gaat vallen.

Maar lichamelijk begin ik echt op te raken.

Afgelopen 24 uur ben ik 3x met mijn neus op de feiten gedrukt;

Gisteren vroeg een klant op werk hoe lang ik nog moest.

Ik dacht dat ze op een of andere manier te weten was gekomen dat ik geopereerd ga worden, maar nee, ze dacht werkelijk dat ik zwanger was!!!!

Vandaag een fijn gesprek met mijn weight watchers coach, die mij eerlijk vertelde dat ik de afgelopen tijd geëxplodeerd ben. Niet gemeen of naar bedoeld, gewoon eerlijk.

Daarna vroeg een vriendin wat er met mijn wang aan de hand is, hij was zo dik.....

Of er werkelijk iets mis is weet ik niet, maar ik denk dat het gewoon vet is (we hadden elkaar al een paar weken niet gezien....)

Ik heb het maar weg gelachen en gezegd dat ik een prednison kuur heb.

Dat zijn momenten die erin hakken.

Mocht het zo zijn dat ik gelijk al over 7 weken aan de beurt ben, wat ik werkelijk hoop, dan zullen dat 7 hele lange weken worden.

Ook op mijn werk begin ik nu de narigheid te merken.

Ik zit niet meer comfortabel achter mijn kassa ( de ruimte is denk ik kleiner gemaakt) en ook de bedrijfskleding is duidelijk gekrompen.... Te heet gewassen?

De grootste maat gaat nog net dicht, maar het houdt niet over.

Ook slecht trouwens van zo'n bedrijf dat er geen grotere maten zijn. Ik ben ongetwijfeld niet de enige en zeker niet de dikste die daar werkt.

Kortom:

Het wordt me allemaal even te veel.